Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki ; kendini sevdiklerinle savaşırken , nefret ettiklerinle sevişirken bulursun…!
Düşünceler mükemmel, ancak davranışlar kusurludur. Bir insanı sevdiğini düşünmek, ona bunu söylemek ve ardından sarılmakla anlatılamayacak kadar mükemmeldir.
Ve kafam, il olma izni alabilecek kadar kalabalıktı.
Ve nefesimi tuttum. En derine, en dibe inebilmek için. bıraktım kendimi hayat okyanusuna.
Beni dibe çeken zihnimin ağırlığıydı. Ve dibe daha çok vardı ama gidiyordum. Yavaş yavaş. dünya yuvarlak.
Benimle savaşma. Çünkü kazanırsan, kaybedersin.
Ve bütün insanlar hayat tarafından dövülür, nadiren de ödüllendirilir. Bu kadar basit.
Hiçbir şeye dönüp bakma. Özellikle de kendine. Bozuk bir fotoğraftan başka bir şey göremezsin. Üzerine tek bir saniye binsin, sesler bile değişir. İnsan, doğru hatırlayabilen bir mahluk değil. Bu yüzden hatırlamaya çalışma.
Hatıralarında yaşayanlar, donarak ölürler.
Hayat da öyle. en derini aynı zamanda da en yükseğidir hayatın nereden baktığına bağlı. …
Bağımlılıktan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye. Ne bir maddeye, ne de bir insana bağlandım.
Nerede doğduğuna. Doğduğun yerden ne kadar uzaklaştığına bağlı. Elindeki şişede ne kadar hayat kaldığına bağlı…
Ben aşıktım, o kumraldı.
Belki de tek sorun şuydu: Biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. Ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. Belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye.
Belki de seni az tanıyorum demek, seni kendimden çok biliyorum demektir. Bilmesem de öğrenmek için her şeyi yaparım demektir…
Belki de varlıklarından şüphe ettiğim bütün duygular içimde ama onları uyandıracak olanlar ortada yok. Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan.
Adını çok düşündüm. Bildiklerimden hiçbirini yakıştıramadım. Seni bulduğum gün, senden duyacağım. Bu yüzden tahmin etmeyi bıraktım. Şimdilik sana “Sevgilim. diyorum. Umarım kızmazsın.
İnsanlar… dedim fısıldayarak. Taşırlar insanları. Kundaktayken, tabuttayken… Hep taşıyacak birileri olur. bazıları dostluktan, bazıları cepteki paradan, bazıları da içinde bulundukları sistem bir gün onlara da taşınma sırasının geleceğini söylediği için, taşırlar insanı.
Google Etiketler:Hakan Günday Sözleri,hakan günday sözleri,hakan günday deyişleri,hakan günday lafları,hakan günday güzel sözleri,hakan günday özlü sözleri,hakan günday anlamlı sözleri
0 yorum:
Yorum Gönder